Öncelikle gelişen sağlık sorunları nedeniyle genç yaşta vefat edip aramızdan ayrılan kıymetli dostum ve komşum Kemal SARAÇ beyefendiye ve yine Kıymetli kardeşim Funda Şanlı’nın sevgili validesine Allah’tan rahmet kederli ailelerine ise sabırlar diliyorum. Makamları cennet olsun.

Son dönemlerde TV ekranlarında sıkça boy gösteren ve koca karı ilacı gibi sağlıklı besin takviyesi sunan doktorlarımızın dahi içinden çıkamadığı bir doğal ve organik gıda sıkıntısı ile karşı karşıyayız.

Bu iş öyle bir noktaya geldi ki iş yoğunluğu ve yorgunluğundan burnumuz yere düşse almayacak durumda olan bizler:

Fermente ürünler pazarından sirkesiz lahana turşusu, kadınlar pazarından doğal domates, yakın köylerden gezen tavuk ile yumurtası, esnaf sütçü abimizden su katılmamış ve kaynadığı zaman bol kaymak bırakıp evde yapılan yoğurdu kıvamlı kılan organik inek sütü, dağ köylerinden bili mum bahçe sebze ve meyvesi,  Adapazarı köylerinden doğal ekmek yapmak için ekşi maya ararken yollarda telef olacağız korkusu sardı hepimizi.

Evlerimiz yapılan envaı çeşit karışımlar, tarhanalar, dolmalar, tereyağları, peksimetler, turşular, konserveler ile biyolojik laboratuvarlara dönüştü.

Kızımla markete giderken bile korkar oldum. Ürün tezgâhlarını dolaşırken elime ne alıyorsam ürünü elimden alıp arkasını okuyor ve bana:

“Baba onda glikoz şekeri var, bunda soya yağı var, o organik değil bu doğal değil “ deyip duruyor. Anlayacağınız durum gerilim filmi senaryosuna dönüştü artık.

Halimiz tam ibretlik. Bir de memleketin vaziyetine bakalım.

Yerli tohum ekimi ile ilgili atılan zayıf bazı adımlarla karşılaştırıldığında çok yoğun ekim yapılan yeni nesil hibrit tohumlarla ilgili gündem bitmiyor. Birçok tıp adamına göre kötü niyetli tohum ve gıda kalantorları nesillerimizin yavaş yavaş sağlıklarını bozup geleceğimizi elimizden çalıyorlar. Artık annelerin rahimlerinde çocuk tutunamıyor ve birçok anne sezaryen doğum yapmak zorunda kalıyor.

Çünkü sağlıklı gıda ile beslenemiyorlar.

Birçok kalıcı hastalık(Kanser, Kalp, Astım, Diyabet, Obezite vb..) bu nedenle toplumda yaygınlaşıyor ve daha birçok sorun.

Sahi biz neden bu hale geldik?

Neden kaynağı on binlerce yıl öncesine dayanan ve bu topraklarda, Diyarbakır-Urfa arasında bulunan şirin ilçemiz Siverek sınırlarındaki Karacadağ ovasında yeşeren Siyez buğdayı yerini Cüce buğdayı denilen ithal menşeli tohumlara bıraktı?

Neden pirincimize vitamin, Tavuğumuza antibiyotik, Patatesimize akrep geni bulaşıyor?

Neden kaşar peynirimize jelatin karıştırılıyor veya neden el âlemin hastalıklı Angusu’na talibiz?

Bu durumun üç tarafı var; biri açık bir şekilde para hırsı ile yetiştirdiği üründe tağşiş yapanlar, diğer tarafta toplumların sağlığı ile oynayan küresel tohum ve gıda mafyası.

Fakat bir tarafı da devlete ait olan ayak ki bizi bu ülkenin yurttaşı olarak özellikle burası ilgilendiriyor. Gümrüklerimizden her yıl binlerce kalem ürün sorgusuz sualsiz geçiyor. GDO’lu ürünlerden tut birçok ürünü gümrüklerimizde analizden geçirecek bir laboratuvar altyapımız maalesef halen yok.

Hükümetler yerli tohum ve gıda denetimleri konusunda yeni yeni refleks geliştirmeye başladı ve bu terörün hesabının sorulacağı bir kanun altyapımız yok ya da varsa çok zayıf.

Hâlbuki bugün AB gümrüklerinde hiçbir ürün birlik üyeleri onayı olmadan sahaya geçmiyor ve inanılmaz denetleniyor. Sadece AB’de mi Rusya’da da bu iş için bir bakanlık çalışıyor. Geçen sene binlerce ton domatesimizi fazla kullanılan tarım ilacından dolayı başımıza boca eden bu bakanlık. Peki, o domateslere ne oldu? 

Aklıma gelen başımıza gelmiş olmasın ne diyeyim.

Türkiye’de 12.000 ürünlük bir yelpaze oluşturan zengin bir bitki florası var ve bunun Avrupa’da karşılığı yok. Tek yapılması gereken şey küresel sermayeye tavır koyup yerli tohum üretmek ve tarım zararlılarıyla mücadele edecek bir ajan böcek ordusu kurmak.

Daha neler mi yapmalı?

Bir yurttaş olarak benim naçizane önerilerim şunlar;

-İsrail tohumları ülkeye sokulmamalı.

-Amerika, Kanada ve Brezilya başta olmak üzere yoğun ama GDO’ lu tarım ürünü yetiştiren ülkelerden gelecek olan ürünlerin kabul edilme şartları zorlaştırılmalı.

-Yerli tohum şirketleri KOSGEB’ler üzerinden faizsiz kredi ve kısmen hibelerle desteklenmeli.

-Tohumun patenti ve üretim sertifikası bizim tarafımızda olmalı yani esas tohumu biz üretmeliyiz. Başkalarının ürettiği tohumun sertifikalısını değil.

-Anadolu’daki kadim ve zengin bitki, sebze ve meyve tohumları üst düzey güvenlikli laboratuvarlarda saklanmalı ve üretimine dönük AR-GE faaliyetleri yapılmalı.

- Tohum ve gıda güvenliği üzerine bir başkanlık kurulmalı.

-Başta çok gelişen seracılık sektörümüz olmak üzere üretimin tüm girdilerinin denetim altında tutulacağı bir müfettişlik ve planlama sekreterliği kurulmalı ve yukarıda bahsettiğim başkanlığa bağlanmalı. Bu planlama teşkilatı tüm ülkedeki tarımsal arazilerde hangi ürünün hangi kotalarla ve hangi arazilerde üretimlerinin yapılacağına karar vermeli.

-Gümrüklerimizde sıkı denetim yapılması için makine parkı ve teknolojik altyapı kurulmalı.

-İthale dayalı tarım ve hayvancılık anlayışından acilen vazgeçilmeli aynı zamanda çiftçi ve köylüye sübvansiyonlar denetimli olarak artırılmalı.

-Tarım üretiminde acilen kimyasal gübre ve tarım ilacı kullanımından vazgeçilmeli, biyolojik yöntemlerle böcek geliştirerek zararlılarla mücadele şartlarına geçilmeli.

-Üniversite bünyesinde bir entomoloji (böcek izlem) laboratuvarı kurulmalı ve tamamen özerk çalışmalı.

-Gıda tağşişi yapıp sağlığımızla oynayan işletme(Buna ruhsatsız merdiven altı işletmelerde dâhil)  ve sahiplerinin tüm işletme hakları süresiz engellenmeli ve hapis cezaları dâhil caydırıcı cezalar hayata geçirilmeli.

Bu ülke daha düne kadar kendi kendine yetebilecek büyülükte bir tarım ve hayvancılık ülkesiydi. Bunu bugünde yapabiliriz ve yapmalıyız.

Hükümetin millileşme tasavvurunun en önemli ayağı hiç kuşkusuz gıda, tohum ve hayvancılıkta yerlileşmek olmalı.

Böyle gidersek sağlıklı toplum ve nesillerimizi kaybedeceğiz.