Günaydın melek,

Hayallerimin baş aktörü, beni ben yapan ve bu günlere taşıyan, hayatın ve insanların tüketemediği kadın!

Kimse ile paylaşamadığım, hayat arkadaşından bile sakındığım güzel.

Hatırlar mısın bahçede çiçek ekerken arkana usulca yaklaşmış ve seni korkutmak istemiş sende beni süpürge ile kovalamıştın.

Gecenin bir yarısı korkulu rüyalar ile uyanmış ablamın yanına gidip kabul görmeyince odanın kapısını tıklatmış ve seni sevdiğinin yanından gizlice kendi yanıma kaçırmıştım. Bana usulca sarılıp “Bu günlerde geçer korkuyu da yenersin” demiştin.

Sınıf öğretmenimin beni telefon da bir arkadaşımı ve annesini işlettiğim konusunda bilgisizce itham etmesine karşılık bu konuya duyarsız kalan ve çocuk yüreğimi kanatan tutumlara çanak tutan müdür de dahil herkese meydan okumuş ve hepsini okulun lobisinde rezil etmiştin.

Unutmadın değil mi?

Gecenin bir yarısı abimin çalıştığı pastaneden getirdiği poğaçaları, ay çöreklerini hazırlayıp sofraya koyduğunu ve emektar sobamızın üzerinde kalbin gibi sıcak çayımız tüterken, beni uykulu gözlerimle kucağına alıp sofrana ortak ettiğini..

Babaannemin huysuz tutumlarına rağmen varlığını “anne” tanıyıp onu bile kendin hakkında güzel konuşturabilecek kadar fedakar ve kadirşinas olduğunu unutmadın değil mi?

Tatil için gittiğin memleketinde dinlenmek yerine kendini teyzenle beraber tarlada bulup buğday ektiğini belki hatırlamazsın ama ben o fotoğraftan aldığım mesajla erken yaşta emeğin kıymetini keşfettim senden ilham alarak.

Bırak anneni, süt anneni bile paylaşımcı tavrınla kendine hayran ve ihtiyaçlı bıraktığını hatırla!

Hiç unutmadığım bir şey varsa karpuz müptelası babamın yemek için eve getirdiği kamyonet dolusu karpuza gösterdiğin ve içinde anlamakta zorluk çektiğimiz tılsımlı laflar da olan tepkindi. Yine de kızgınlığını gidermenin yolu paylaşmak oluyor ve dillere destan bahçemizdeki dut ağacının gölgesinde babamı sınırsız emeği karşılığı leziz bir çay ve börek ile ödüllendiriyordun.

Hey güzel anam az mı çektin evine arsız komşu gibi sürekli uğrayan sel sularını evinden kovalarla boşaltırken,

Yine bitmek bilmeyen su kesintilerine çözüm yolu olarak, omzunda çakkül ile metrelerce ileride yaşayan iyi niyetli komşumuzun bahçesindeki kuyudan doldurup getirdiğin suları hatırlarsın değil mi?

Bir düğün programı için bana ve kardeşime alamadığın düğün kıyafetlerine karşılık şımarık bir üslupla seni ve şartlarımızı anlamadan ortaya koyduğum ağlama krizine karşılık gözünden süzülmesine neden olduğum yaşların hala bedelini ödüyorum anne bilmeni istedim. Tabi ki bu duruma sessiz kalamayıp kendi çocuklarını programa götürmeyen ve kıyafetlerini bize giydiren hakikatli annelerden biri olan gönüllü annem teyzem! Seni de unutmadım bilesin.

Erkek ruhlu ablamın küfür ettiği ve sopa attığı gerekçesiyle kapıya getirdiği erkek çocuklarını, Altında doğal bir şelale besleyen benim bitmek tükenmek bilmeyen yıkama bezlerimi, sürekli mahalleye ve çevreye sorun olan biraderlerin kaçamak işleriyle ürettiği mesaiyi nasıl unutursun?

Babamın kursağımıza helal rızık sokmak adına ürettiği sonu gelmeyen iş mühendislikleri neticesinde deney alanına dönen evini ve bahçemizi hatırladıkça ise ayrı bir keyif alıyorum yaşadığın zorlukları sanki unutmuş gibi;

Kah kömürlüğümüze dolan ve poşetlerini Çinli işçiler gibi isler içinde doldurduğumuz kok kömürlerinden tutun, oranını net oturtamadığımız için bazen su bazen tuz ruhu gibi kullanmak zorunda kaldığımız çamaşır sularına, hurda arabamızdan çalınmasın diye her akşam inci gibi duvara dizdiğimiz bisküvi kolilerinden, sürekli bakıma muhtaç bıraktığımız çiçek saksılarına kadar her iş dönüp dolaşıp kucağında kalıyordu ya hatırladığımda o çocuk dünyam ile tebessüm etmeden duramıyorum.

Hele akşam yemek sonrası ikram servisin dillere destandı –ki halen böyle- elmadan, yoğurda, dondurmadan, portakala, salepten, paparaya kadar birbirleri ile hiç ilgisi olmayan tüm gıdalardan ürettiğin bu karışım bize hap gibi şifa olur karnımız bir mucize eseri hiç ağrımazdı.

Öyle bir yuvan vardı ki nüfus sayısı hiç belli bir rakamın altına düşmez, kurulan sofraların, serilen yatakların, pişirilen yemeklerin sayımını yapmak insan nüfusu saymaktan hikmetli olurdu.

Evinden kovulanda sendeydi, canı sıkılanda ,kirasını ödemeyip sokakta çoluk çocuk kalan da sendeydi, çocukluğuna ve zamanına anlam katmak isteyen yediden yetmişe herkes te!..

Dar dairede ama umut dolu bereketli sofran insan aşığı eşinle yani biricik babamla herkesi içine çekiyordu bir büyüye kapılmış gibi.

Şimdi bakıyorum da hayat makineleşme ile kolaylaştı kolaylaşmasına ama içimizdeki sen bütün kolaylıkları kenara itip ben ölmedim diyorsun hala.

Annem kıymetlim, doyamadığım sevgilim.

Şahsında başta gözümün nuru eşim olmak üzere tüm annelerin gününü kutlarken senin sonsuz sevgin içinde boğulduğum çocukluk günlerimi özlemle yad ediyor ve temenni ediyorum ki ayağınızın altına serilen cennetlerin içinde annelerden örülü gülleri soluduğum ebedi bir alemde yine benim gülen yüzüm olursun.

Tüm anneler çiçektir ve çiçekler sevgi ister.

Sevgi ve muhabbetle kalınız..