Öncelikle 29 Ekim Cumhuriyet Bayramımızı kutlar, ülkemizin bağımsızlığı için mücadele eden ve gerektiğinde canlarını çekinmeden ortaya koyan başta kurucu liderimiz Gazi Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere tüm şehitlerimizi saygı ve minnetle yad ederim.

Güzel Anadolu’muz kuşkusuz binlerce yıllık tarihinde hiç olmadığı kadar zor bir dönemden geçiyor. Gün geçmiyor ki yurdumuzun bir yöresinden veya köşesinden ibretlik bir doğa katliamı haberi gelmesin.

Salt kolay kazanmanın insanın nefsini de okşayan tarafı nedeniyle.

Kuruyan göller, kirletilen dereler, zehirlenen tarlalar, yapılaşan bağlar ve bahçeler, dere yataklarına kondurulan yüzkarası, plansız, projesiz iğreti binalar, habitatı bozulan vadiler, başıbozuk gecekondularla boğulan yaylalar, yok edilip yerini beton ormanlara bırakan korular ve birçok ibretlik manzara.

Çok büyük yıkım ve savaşlara ev sahipliği de yapan bu güzel coğrafya hiçbir zaman kendi öz evlatları tarafından bu kadar talan edilmemişti. Sadece insanoğlunun rahat kazanç ve bitmek bilmeyen rant ekonomilerine kurban edilen coğrafyamız son kırk senelik kaçak serüvenine sadece İzmir, İstanbul, Ankara, Adana ve Mersin gibi büyük şehirlerini değil aynı zamanda talan edilen tarihi ve kültürel kimliğini, bunun yanında güzelim canlı ve tabiat çeşitliliğini de feda etti.

Durum o kadar vahim ki memleket nüfusunun %80 ‘i bu garabet abidesi beton ormanlarda sıkıştı kaldı. Kilometrelerce kare ekilebilir alanımız sahipsiz.

Sadece son on senede tarım alanlarımızın %8,2 sini yanlış ekim metotları, yanlış sulama ve şehirleşme rantına kurban ettik.

Artık kurtlara ve diğer yaban hayvanlarına bile insan faktöründen dolayı adım atacak yer kalmadı. Yaban hayvanlarımız çöp toplama alanlarında yaşama tutunma çabası içindeler. Biraz kendi habitatlarına girdiler mi çifteden nasibini alıyorlar.

Çünkü Türkiye’nin en bilinen vadileri, yaylaları, orman alanları gecekondu terörümüzün kurbanı edildi. İnsanımızın tek derdi kardeşlerinden bile uzakta kaçak, plansız bir ev yapıp kendi münzevi yalnızlığı içinde ölümü beklemek.

Malum 8 Haziran 2018’ de başlayan “İmar barışı” adı altında yasalaşan yeni düzenlemeyle Türkiye genelindeki kaçak ve imarsız yapılar kayıt altına alınıyor. Süre geçen gün 31 Aralık 2018’ e kadar uzadı.

Kanunun içeriği aslında son derece insani maddeler içeriyor. Asıl amaç özellikle terör sorununun ve işsizliğin getirdiği göç trafiği ile had safhaya çıkan kanun dışı yapıları kayıt altına almak ve yaşam alanlarımızı devletin hizmet kalitesi ile buluşturmak ve vergi kanalına sokmak.

Ancak şu durumda bile vatandaş imar barışından farklı bir mesaj algılamış. Şu anda memleketin her yerinde tüm kaçak alanlara kaçak bir alan daha tanımlanıp kayıt belgesi alınıyor. Bir de süre uzayınca bu çalışmalar artık daha rahat yapılacaktır diye düşünüyorum. Vatandaş fırsattan istifade sahanlık, otopark alanları, sığınaklar, çatı formasyonlarında canhıraş alan açıp kayıt belgesine bu alanları da eklemenin derdinde. Birde bu işlerden para kazanan ve lüks rezidans, avm, villa, gökdelen yapan sermaye sahiplerimiz var ki yaptıkları her müdahale kendilerine milyonlar getirecek.

İşin kötü tarafı en üst düzey belediye bürokratları bile bir konuda hemfikir; Kanunun çıkmasından sonra yapılan bu eklemeleri tespit edecek ve kötü niyeti deşifre edecek bir sistem altyapımız yok. Yani yılsonuna kadar eklenen hiçbir alanın eski mi yeni mi olduğu saptanamıyor çünkü kayıt altında değil.

Bütün iyi niyetiyle beraber aceleye getirilmiş ve altyapısı hazır olmayan bir adımın kaçak anlayışa hizmet eden bir versiyonunu tekrar yaşıyoruz. Tabi ki zor zamanlar geçirdiğimiz ve ulusal bekamıza kastedilen böyle zahmetli bir dönemde kanun nedeniyle devlet kasasına girecek olan vergi gelirini hiçbirimiz göz ardı edemeyiz.

Tek beklentimiz bir daha af konusunun devletin ve milletin gündeminden çıkıp güçlü kanunlarla doğru vatandaş olmaya zorlandığımız şartların ve denetim mekanizmalarının hayata geçirilmesi.

Kimse şunu diyememeli artık:” Canım üzülmeyin bir şey kaybetmediniz af nasılsa yine çıkar”.

Tam tersi beklentimiz doğru vatandaşlık uygulamalarının kabul görüp desteklenmesi ve ödüllendirilmesidir.

Hasım sahibi kişiye sormadan suçlu affeden ki Sayın Cumhurbaşkanımızın bile şiddetle karşı çıktığı bir meseledir, zamanında devlete vergi ödemediği için vergi cezası affedilen, trafikte geçirdiği onca kusurlu işe rağmen cezaları affedilen, Onca insanın hakkına girip elektrik ve doğal gazı kaçak kullanıp hapis cezaları kaldırılan insanların yaşadığı bir ülkedeyiz.

Bizim kaçak işimiz sadece yapılan plansız betonlarla sınırlı olsaydı herkes birbirini affederdi zaten ama biz misafirine kaçak sigara ve çay ikram eden, düğünde kaçak silahla havaya ateş edip akrabasını vuran, kaçak cd ile sinema izleyen, bandrolsüz kitap okuyan, kaçak su ile abdest alıp namaza duran bir milletiz de aynı zamanda.

Kaçak ekonomisinin sadece %13’ ü kaçak olarak tanımlanan baş belamız sigaradan dolayı devlete vergi kaybı 5 Milyar TL’yi buluyor. Buna petrol, silah, çay, şeker, hayvan, uyuşturucu gibi kalemleri eklediğinizde rakamlar korkunç düzeye çıkıyor.

Bu vergi kayıpları kime mi yarıyor tabi ki terör örgütlerine, yani bize kurşun olarak geri dönüyor. Yaşamının baharında canlarımızı alıyor aramızdan.

Bu da işin ulusal güvenlik ayağı.   

Yahu neye üzülüyorum biliyor musunuz?

Kırk yıldır bu ülkenin vatandaşıyım bir defa olsun zamanında yaptığım bir elektrik faturası veya bir vergi ödemesi için ödüllendirilemedim ya ona üzülüyorum.

Bin bir emekle aldığım dairemde bile müteahhidimin yaşattığı ve takip etmediği iskân sorunundan sıyrılmak için bu yasaya başvurduğum zaman kaçak bir yapı yapan vatandaşla aynı kategoride değerlendirilip aynı ücrete mahkûm edilip enayi yerine sokulmak beni çok üzüyor.

Kaçak iş yapanın ve kaçakçılığın krallık kurduğu bir düzende hak ve adaleti tesis etmek ancak bu tanımı tamamen hayatımızdan kaldırmaktan yani  “af” sözcüğünü lügatimizden çıkarmaktan geçiyor.

Ancak bizden sonraki kuşaklar böyle bir hukuk devletinde yaptıkları örnek vatandaşlığın karşılık bulduğunu ve aksine davrananların bedel ödediğini hissederler.  

En derin saygılarımla..