Bu haftalarda Meclis’ten çıkmayı bekleyen bir trafik kanunu var. Kanunun maddelerini okuduğumda genelde cezaların artırılması yoluna gidilmiş görünüyor.

Türkiye'de geçen yıl meydana gelen trafik kazası sayısı, 2016 yılına göre yüzde 1,7 artarak 1.202.716 olarak gerçekleşti. Trafik kazaları sonucu 7.427 kişi öldü, 300.383 kişi yaralandı.

Hâlbuki 2017 senesindeki cezalar da 2016 senesine göre daha çok can yakmıştı, aynı 2016’daki cezaların 2015 yılındaki cezalara göre daha fazla artırılması gibi.

O zaman sormak lazım geçen sene bu 7.427 insanımızı ne için kaybettik?

İşte burada herkese mesai çıkaracak bir gerçeğimiz ortaya çıkıyor: Eğitim ve Bilinç sorunumuz ya da diğer bir ifadeyle ”ODAĞINDA EMPATİ ve İNSAN OLMAYAN TRAFİK KÜLTÜRÜ”

Yıllardır ilkokul mezunlarına ehliyet verilip verilmemesini tartışan ve bir türlü bu meseleyi bile gündeminden çıkaramayan ülkemiz kaza istatistiklerindeki eğitimli(!) insan oranındaki yükselişi gözden kaçırıyor gibi.

Trafik eğitimi ve ehliyet meselesi; ortalamanın üzerinde bir kolaylıkta, bilimselliği ve güvenilirliği tartışılır, üç daldan(Sağlık, Motor ve Trafik) sınava girip, bir öğretmen nezaretinde bir ileri iki geri manevrayla hayata geçirilecek bir kazanım değildir.

Bugün günlük hayatta eli direksiyon tutan ve ehliyet sahibi bir sürücüye aracın yürüyen aksamı ile ilgili veya yoldaki bir tabelanın ne anlama geldiği ile ilgili bir soru sorduğunuzda aldığınız veya alamadığınız bir cevaptan geçiyor trafik eğitimindeki hal-i pür melalimiz.

Doğal olarak bilmediğiniz bir şeyi uygulayamazsınız. Sonra ne mi olur?

-Trafikte seyir halindeyken sırf yaya geçidi ve bekleyen insanlar gördüğünüz için yavaşlayıp durduğunuzda arkanızdaki diğer sürücü söver gibi kornaya basar aymazlık içinde.

-Mesela, trafik kazalarının %74,4’ü hızımızın en az seyretmesi gerektiği yerleşim yerlerinin içinde olur.

-Yine, ölümlü kazaların neredeyse yarısında şoförler ölür.

- Her nedense ölümlü kazaların %53’üne binek araçların eğitimli(!) sürücüleri karışır, piyasada ekmeğini yolculuk yaparak çıkaran ve sürekli cahil olmakla itham ettiğimiz kamyon ve tır şoförleri değil.

Çünkü onlar bütün gün yollarda ve bahsettiğimiz trafik kültürünü hayatın bir sillesi gibi, olan biteni tecrübe ederek yani kazık yiyerek almışlardır zaten.

-Bu eğitimli! İnsanlar eğitimleri sayesinde aldıkları ehliyetlerini kutlamak için her gün trafikte sırf diğeri öbürüne yol vermediği zannıyla birbirlerine taş, sopa, bıçak Allah ne verdiyse saldırırlar.

-Yalova’da suçu sadece yaya geçidinden yolun karşısına geçmek olan emekçi kardeşimiz Musa ÖZDEMİR de genç yaşta yitip gider ağıtlar içinde donanımlı ve eğitimli(!) bir sürücümüzün duyarsızlığı yüzünden.

-Tek suçlu yol hatalarıdır ya hani! Ama nedense en donanımlı otoyolumuz TEM’de bile daha bu hafta henüz bir yaşına yeni basmış  Zeynep Sare yavrumuzu annesiyle alır aramızdan aynı sorundan dolayı.

-Sadece bu olay mıdır o otoyolda şahit olduğumuz?

Bariyerlere saplanan, refüjü aşıp karşı yola fırlayan, devrilip domatesleri yollara saçılan. Gördüğü hayvanı kurtarayım derken aşırı hızdan dolayı kontrolden çıkıp köprüden uçan. Gişelerde zamanlamayı şaşırıp iki araç yan yana gişeden geçemeyip duvarda sıkışan bir sürü eğitimli(!) ve ehliyetli insan…

Bunların hepsi neden mi oluyor?

Söyleyeyim: ”Odağında empati, insan sevgisi ve insanla beraber yaşama kültürü olmayan bencil yaşam alışkanlıklarımız yüzünden”.

Bu sakat bakış açısı şimdilerde sessiz bir devrim niteliğinde bir alt yaya kültürü de yarattı. Bu insanlar sanki mağduriyetleri nedenli bir sendika kurmuş gibiler. Kendilerine yürürken empati gösteren, göstermeyen tüm araçlar ve sahiplerinden ayrım gözetmeden intikam alıyor bu akım.

Şöyle ki;

-Yaya geçidine gelip yavaşlıyor ve duruyorsunuz, bekliyorsunuz ama kimse geçmiyor. Herkes birbirine boş gözlerle bakıyor. Güven yok acaba yine hareket eder mi kaygısıyla bekliyor insanlar ancak sert bir el hareketi ile geçin artık diyorsunuz da geçmeye başlıyorlar.

-Yine duruyorsunuz geçitte. Size, yani arabadaki size yol veren yayalar görüyorsunuz ibretlik. 

Durduğumuza mı yanalım, arkadaki şoförlerin feveranlarına mı yoksa böyle bir alt kültürün oluşmasında payımız olduğuna mı?

Bir de inatçısına denk geldik mi yandık ki ne yandık!

Pazarlık başlıyor:  “Önce siz buyurun, lütfen, yook vallahi olmaz önce siz buyurun. Ölümü gör yoksa darılım bak, sen geç kardeş…”

-He bu arada yolun ortasında durup araba ile yol istendiğinde “Farz et ki ağacam” deyip sigarasını yakıp biraz tüttürdükten sonra yolu boşaltan, yine yolun ortasında yürüdüğü için uyardığınızda “Sen yolda ben daracık kaldırımda yürüyem bu Allah’tan reva mıdır heval” eleştirisinde bulunan hem şehirlilerim de muhtemelen bu sendikanın başkan ve yardımcısı olsa gerek.

Birde dolmuş kültürümüzün yaşanmışlıklarından olduğunu düşündüğüm bir şey var ki o da düdük çalmadan ne minibüse biniyoruz ne de yol veren araç sahibinin nezaketine karşılık verip karşıdan karşıya geçebiliyoruz.

Herkes bir gürültü bekliyor hareket etmek için. Öyle ya biz zaten trafiği de korna çalarak açan ve rahatlatan bir milletiz.

Hiçbir Allah’ın kulu şu durumu yalanlayamaz: var olan kazaların %89,9’u insan kaynaklı insan! Ve bu insanlar bugün araçta şoför yarın yaya geçidinde yol verilmeyi bekleyen, üzerine su sıçratılmaması temennisinde bulunan bir yaya, yani biziz, hepimiz.

Yaya geçidinde bekleyen, sırtında kendi kütlesinden fazla çanta taşıyan, kış ortasında tir tir titreyip karşıdan karşıya geçmek için hepimizden ilgi, şefkat ve kollanma bekleyen çocuklar bizim çocuklarımız,

Eğer yol verilmezse ayağının dermansızlığından dolayı zamanla yarışıp karşıya geçemeyecek durumda olan ihtiyar insanlar bizim dedelerimiz, ninelerimiz, analarımız, babalarımız.

Fiziki engelinden dolayı duyarlılık bekleyen vatandaşlarımız bizim kardeşlerimiz, arkadaşlarımız ama yürek ve düşünce engeli çok farklı bir şey tabi ki.

Bu gerçekleri değiştirmek, Trafik ve Vatandaşlık eğitiminden geçiyor. Bir şeyler yapmalıyız. Bugün. Avrupa’da ki Trafik bilinci emin olalım ki aileden başlayan, okullara taşınan ve çok sonraları devletin etkin kanunları ile hayata taşınan bir gerçek bunu görmek lazım.

Birde kırmızı düdük uygulaması çıktı. Polis amcaları çocukların eline bir düdük teslim ediyor ve çocuklardan ebeveynlerinin yanlış sürüş uygulamaları engellesin isteniyor. Uygulamaya lafım yok ama asırlık çınar gibi ortada duran bu kökleşmiş sorunu çözmek için yetersiz.

Hadi çocuğa düdüğü verdin ya kuralsızlığı gören ama şimdi mesele çıkmasın diye susan yetişkinler, kuralsız insanlara karşı içindeki onulmaz nefreti ve kızgınlığı nasıl sonlandıracak ateş yakıp duman çıkararak mı?

Neden insanları birbirleri ile karşı karşıya getirmeden kanuni düzenlemeler ve sivil otoriteden katılım gibi(sivil müfettişlik) uygulayıcı tedbirler almıyoruz.

Daha ne kadar dışarıdan ülkemize gelen yabancılara hava alanından başlayıp ülkeden çıkana kadar gözlerinin içine soka soka trafik konusunda eğitilemediğimizi ve uygarlaşamadığımızı ispatlamak zorunda kalacağız.

 Yavru vatan Kıbrıs’ta da Türkler yaşıyor. Peki, onlar ne yiyip ne içiyor? İnanılmaz eğitim sistemleri ve üstün insan üreten fabrikaları mı var ki en azından yaya geçidinde davetsiz duruyorlar.

Ne diyeyim konuşulacak şey çok var ama eğer Trafik Kültürü’müz beşikten ele alınıp mesai edilmezse insanlarımız Oxford ’ta doktora da alsalar yollarda rahat yürüyemeyeceğiz burası kesin.

Bu noktadan hareketle geçen gün sırf karşıdan karşıya geçmek için hareket ettiğimde bir yandan hızını artıran diğer yandan da korna çalıp arabanın içinden ağız dolusu saydırıp salyalar akıtan kardeşimiz ve benzerlerinin de muhakkak surette kayıt altında tutulup, öfke sinyallerinin bir psikiyatrik vakaya ulaşmadan teyit edilmesi ve denetlenmesi de şart. Nitekim bu tarz insanlar onlara benzemekle iftihar ettiğimiz batı dünyasında tescilli hasta olarak kabul ediliyorlar ve sistematik tedavi ve kontrollerde işler düzelmezse deli kabul edilip ayakları yollardan kesiliyor, yani ağzıyla kuş tutsa araba kullanamıyorlar.

Okul eğitimi şart tamam ama vatandaşlık eğitimi ve yurttaşlık kültürü çok daha fazla şart.

Neden mi?

Ucu hepimize dokunuyor da o yüzden…