11 Temmuz 1995’te Bosna iç savaşının en trajik sahneleri hiç kuşkusuz Başkente yaklaşık 130 km uzakta bulunan Srebrenitsa kentinde gerçekleşti.

B.M tarafından güvenli bölgelerden biri ilan edilen bu kentin Boşnak halkı, ayrılıkçı Sırp ordusunun federal ordudan gaspettiği son nesil ağır silah desteğini ve çetnik özel milis birliklerinin de gücünü  arkasına alarak KRİVAYA’95 harekatı adında düzenlenmiş bir operasyonla ve masada konuşulan teslim şartları hiçe sayılarak sistematik bir soykırıma uğratılmış, Güvenli bölgenin sözde koruyucu gücü olan 400 kişilik Hollanda birliği masum Boşnakları bu katil sürüsüne şampanya kadehleri tokuşturarak teslim etmiş, yaşları 13 ila 70 arasında değişen 8372 çoğu erkek sivil katliama uğratılmıştı.

Bugün 11 Temmuz’daki anma töreninde definleri yapılan 33 kurban gibi tüm kurbanlar toplu bir şekilde ve nerede olduğu bilinmeyen yerlere gömülmüş halde bırakılmışlardır.

Bu insanlık trajedisi ile beraber son bir asra sıkışan vede ne hikmetse çok büyük bir çoğunluğu(Avrupa anakarasında ise tamamı)  Osmanlı İmparatorluğunun bakiyesi olan milletlerin yaşadığı topraklara  karşı yürütülen linç kampanyalarının arkasında sonu gelmez ve iflah olmaz bir Türk düşmanlığının yattığı aşikar.

Büyük katil RatkoMLADİÇ’in ağzından çıkan şu laflar herhalde iş olsun diye söylenmemişti:

“İşte 11 Temmuz 1995’te Sırp şehri Srebrenica’dayız. Büyük bir Sırp bayramı arifesinde iken bu şehri Sırp milletine armağan ediyoruz. Nihayet, dahiyalara karşı gerçekleştirdiğimiz ayaklanmadan sonra, bu toprakta “Türkler’den” intikam almamızın vakti geldi”

Bu mesajın bir benzerini yakın bir zamanda Yeni Zelanda’da bir camiye saldırı yapıp onlarca Müslümanı katleden cani bir ruh hastası’nındilinden’de dinlemiştik bilmem hatırlar mısınız:

"Topraklarınızda huzur içinde yaşayabilirsiniz, size zarar gelmeyecek. Boğaz'ın Doğu yakasında. Ama Boğaz'ın Batı yakasında bir yerde yaşamayı denerseniz, Avrupa'ya gelirseniz sizi öldüreceğiz. Konstantinopolis'e gelir, tüm cami ve minareleri yıkarız. Ayasofya minarelerden kurtulacak ve Konstantinapol hak edildiği gibi tekrar Hristiyan şehri olacak"

Sırf Müslüman ve Türk saydıkları için Avrupa’nın en barışçıl ve mümtaz toplumu olan Boşnakları, Fatih’in emaneti Osmanlı tebasını acımasızca ve insanlık dışı işkencelerle öldüren bu iflah olmaz ve barbar zihniyetin bugünün Avrupa siyasetinin Türklere karşı bakış açısını belirlediği ve bu düşmanlığın  sözde demokrat ve hümanist söylemlerine rağmen toplumun sair kesiminin genetik kodlarında halen var olduğunu sayısız örneklerle ispatlayacak durumdayız.

Bu faşist siyasi yaklaşım, Yarattıkları her türlü terör akımıyla başta Türkiye’den, Irak’a, Suriye’den, Somali’ye, Yemen’den, Afganistan’a, Pakistan’dan, Libya’ya uzanan eski Osmanlı coğrafyasında Müslümanlara kan kustururken, 15 Temmuz darbesi başta olmak üzere darbelere, kadife devrimlere kara paralarını aktarıp kendi mankurtlarını oluşturma gayretlerine, Bosna, Kosova, Libya, Suriye, Yemen, Sudan gibi ülkelerde iç savaşlara destek vererek kıyımlar yaptırıp ülkeleri zayıf kılma ve bölüp yönetebilme çabalarından, Suikastlerle ve linç kampanyalarıyla güçlü Müslüman liderlikleri ve egemen devletleri devirip yoketme teşebbüslerine kadar her söylem ve eylemleriyle bu sonu gelmez ve iflah olmaz Türk ve Müslüman düşmanlıklarını ispatlıyor değil midir?

Nerede İslam coğrafyasının  ve müminlerin birlik ve beraberliğine odaklanan bir yatırım, siyasi söylem ve politika görülse çığırtkanlıklarını artıran yarasaların sesi Batı’dan kulaklarımıza geliyor.

Büyük Sultan Abdülhamid-i Sani’nin tahttan hal edilmesine kadar ki süreç ile başlayan ve bugüne gelen Avrupa’nın siyasi stratejisi’nin ana argümanı Türk düşmanlığı ve İslamofobi olmuştur ve ne tesadüf ki Abdülhamit’e oynanan oyunlar ile bugün oynanan oyunlar arasında ikiz derecesinde benzerlik gözlerden kaçmamaktadır.

Bu gözle baktığımız zaman 1992-1995 yılları arasında Müslüman Boşnaklara(Avrupalının kahir ekseriyetininkabulu ile Türklere) yapılan katliam ve soykırımların arkasında su götürmez bir Türk ve Müslüman düşmanlığının okunduğu görülüyor.

Bugün Boşnaklar karışık bir denklem içerisinde ve yine dünün düşmanları olan Sırp ve Hırvatlarla birlikte yaşıyorlar ve ebediyen de yaşayacaklar.2015 yılında ailem ile Boşnak aile dostum ve ağabeyim Sn İsmet RECEPOĞLU ile beraber gittiğim Bosna’da gördüğüm bir haftalık panorama bu necip millete karşı Avrupa’nın Sırp çetnik mezalimine sessiz kalıp masum ve silahsız insanları bu katillerin eline itmekle ne kadar büyük bir günah işlediğine beni bizzat tanık etti.

Aslında yıkıcı savaşa rağmen halen topraklarında binlerce Osmanlı eseri barındıran ve Mostar’daki Sarısaltuk tekkesi başta olmak üzere binlerce erenin yatırını barındırması bile Bosna Müslümanlarına karşı hamasi bakışın neden bir soykırıma dönüştüğünün kaynak kodlarını bizlere hatırlatmıyor mu dersiniz?

Elbetteki hayır..

Bu asil millet yaşadığı onca onulmaz acılara rağmen fakirlik kıskacında ve muazzep şartlarda ama onurlu ve her şeye rağmen hümanist ve umutlu göründü bana gözyaşları ve hıçkırıklara boğularak şahit olduğum insanlık hikayeleriyle.

Beyaz zambakların aydınlık ve yeşil ülkesi Bosna’m; her tavrınla Avrupalısın her yaşayış hikayen ile Osmanlı. Biz seni çok seviyoruz.Her daim bu topraklarda baki ve mutlu kalasın.

Yediden yetmişe tüm şehitlerimize ve sadece Müslüman olduğunu bildiği için zalim komşularının  Dünyadan nasipsiz bıraktığı ama Cennet’e bekçi tayin ettiği çocuklarımıza, bebelerimize selam olsun, Tayyip Bosnalı abimizin dudağından süzülen Bosna sevdasının umut saçan dizeleriyle:

Zambaklar yeniden açar,
En karanlık gecenin sabahında.
Güvercinler yeniden barış türküleri uçurur,
Mavi gök kubbenin altında.
Ümitler yeniden yeşerir, eller semayı bulur
Gözlerde ışık olur ve kalplerde sürur.

Zambaklar yeniden açar ,
Zulme ve zalime olan inadına.
Kapanır inayetiyle hakkın, en derin yaralar
Neretva öpücükler kondurur Mostarın yanağına.
Ve gelinliği kirletilmiş kızlar, 
Geleceğe tertemiz sayfalar açar.

Zambaklar yeniden açar ,
Çıkmaz denilen bir sokağın sonunda.

Bosna özgürlüğe sevdalı bir kuş olur,
Bilge kralın avuçlarında.
Mostarı mermiler değil, ayın gölgesi bulur
Delikanlıları sniperlar değil, bir çift mavi göz vurur.

Zambaklar yeniden açar ,
Kör ve sağır Avrupa’nın tam ortasında.
Çöldeki susuzluk son bulur,
Özgürlüğün altın kaplı kırbasında.Gülen dudaklar keyifli sevdalinkalar tutturur,
Küçük bebeler özgürlüğe uçurtmalar uçurur.

Zambaklar yeniden açar ,
Bir zafer muştusunda.
Nemrut ateşleri gül bahçesi olur
Tuzla’da,Saraybosna’da, Mostar’da
Gül yüzlü nineler içten dualar okur
İşte mutluluğun resmi budur.

Sarajevo, prekrasangrad,čaki bez tebe,ja sam s’tobom (Saraybosna güzel şehir, sensiz bile seninleyim).

En içten sevgilerimle..