Güzel Türkiye’miz 780,000 km2 toprak varlığı, kıtaları kesiştiren jeostratejik konumu, M.Ö 2000’li yıllardan başlayarak bugüne değin onlarca uygarlığa ev sahipliği yapan tarihi geçmişi, Avrupa’nın en zengin bitki ve hayvan çeşitliliklerinden birine sahip habitatı ile eski kıtaların bir nevi beşiğidir.

Rahmetli Ahmet ARİF Anadolu’nun bu kadim geçmişini ve onun büyük olaylara tanıklık eden ev sahipliğini ne güzel tanımlar:

Beşikler vermişim Nuh’a,

Salıncaklar, hamaklar,

Havva Ana’n dünkü çocuk sayılır,

Anadolu’yum ben, Tanıyor musun?

Bu çerçeveden baktığımızda her şeyden önce yeryüzünün merkezinde ikamet ettiğimize ikna olmamız gerekiyor. Güzide bir milletiz ancak ne yazık ki ne kadar zengin olduğumuzun farkında değiliz. Bana bunu söylettiren her gün evimden çıktığım zaman iş yerime ve akşam geri dönerken evime gidene kadar geçirdiğim rutin yolculuğumdaki tanık olduğum ve sorumluluğu hepimizi bağlayan hoyratlığımız.

Gün geçmiyor ki yollarda gündelik koşturmamızın üzerimizde yarattığı baskı ile trafikte yaptığımız aşırı hız merkezli hatalarımızın hayvan dostlarımızı telef etmesine şahit olmayalım ya da seyir halindeyken araçlarımızdan; bebek bezinden sigara paketine, torbadan ayakkabıya, ıslak mendilden pet şişeye hülasa iğneden ipliğe elimizdeki her şeyi güzel doğamıza savurmayalım.

Bu bazen öyle bir hal alıyor ki ortalama 100 km hızla seyrettiğimiz otoyolda araç camından litrelik cam su şişesini arkasından gelen aynı hızla bir başka arabanın içindekilerinin canını hiçe sayarak yola atabiliyor veya elimizdeki izmariti arkasından veya yanından geçen araçlara aldırmadan fırlatarak yangın çıkma riskini umursamayacak noktaya geliyor.

Kartal Aydos ormanları İstanbul’un oksijen deposudur ki o belde 1328 yılında zümrüt yeşili ormanları ve o güzelim köyü ile Orhan Gazinin büyük komutanı Abdurrahman Gazi tarafından Bizans Tekfuruyla yapılan savaş sonucunda Türk'ün mülkü olmuştur. Benim evden işe geliş-gidiş güzergahımdır. Bu mesire alanı da vurdumduymazlığımızın neticesinde bir nevi çöplüğe dönmüş görünüyor. Sadece Aydos mu bu hoyratlıktan nasiplenen? İstanbul’un dört köşesi bu ve buna benzer kirlilik ve umarsızlık hikayeleri yaşıyor.

Kah Tuzla’da yol kenarında ilaç atıkları karşılıyor bizi, kah Çekmece’de siyanürlü otları yiyen hayvanlarımızı yitirilmiş görüyoruz, kah Marmara’da sintinesi boşalan bir tekne kirliliğine şahit oluyoruz, kah kaçak avlanan balıkçı çetelerinin balıklara su altında’da yaşam hakkı tanımayan ağları takılıyor gözlerimize, vicdanımızı kanatarak.

Allahtan çalışan bir belediyemiz var da nispeten bu pislik dağı İSTAÇ’ın başarılı geri dönüşüm faaliyetleri ve katı atık yönetimi sayesinde biraz toparlanıyor ve hatta enerjiye dahi dönüştürülüyor. Aksi takdirde maazallah pislikten hepimiz telef olacak noktaya gider olduk.

Sokağımız, caddelerimiz, denizlerimiz, cennet ormanlarımız, mesire alanlarımız, otoyollarımız velhasıl hayata dair tüm değerlerimiz umarsızlığımızın ve cahilce yaklaşımlarımızın tehdidi altında.

Yetmedi:

Hayvanlarımıza yapılan eziyetler ise artık gündelik gazete haberlerinin yine gündelik sabitesi.

-Köpeği arabanın arkasına bağlayıp sürükledi, serbest bırakıldı.

-Kafası Kesilen Yavru Kedi Emniyeti Harekete Geçirdi.

-Orman yolu kenarında ölü halde bir vaşak bulundu.

Ve bunun gibi niceleri…

Halbuki yeryüzündeki her canlı doğanın döngüsü adına bir panzehir ve yaşatılması, bakımının yapılması, yedirilmesi, içirilmesi ve rehabilite edilmesi sosyal ve medeni bir toplum ile devletinin ana vazifesi.

Bitti mi?

Tabi ki hayır;

Bir de Tarih vandallığımız var. Gün geçmiyor ki bir tarihsel anıtımız talan edilmemiş ya da kırılıp dökülmemiş, bahçeleri, avluları, eşikleri, burçları çöpten geçilmemiş olsun.

Yetmiyormuş gibi halkın ziyaretine açık bu tarihsel değerlerimiz, açık hava mabetlerimiz, İnsanlığın ortak mirası sanat harikası abidevi eserlerimiz iki kalem değer üretmekten aciz, sevdiğine bile kendini dil ile açabilmekten geri, tek bildiği elindeki sprey boya ile bin yıllık paha biçilmez eserlerin kıyısına köşesine;

-Semt bizim ev kira

-Kızım kırdığın bi kalp Anayın porselen takımı değil

-Alex gitti sen mi gitmiycen

-Napim senden mesaj gelmeyecek Ayfonu

-Bugün sarıl yarın geç olur..

Neviin’de yazılar yazarak bu şuursuzluğu taçlandıran insanlarla dolu.

Orta çağ karanlığını yaşayan Barbar Avrupa kavimlerine; Dışkılarını bile sokaklara attıkları dönemde tahareti, Gülsuyu’yla yıkanan sokak ve caddeleri ile yüce dinimiz İslam’ın temizlik sanatını öğreten,

Büyükbaş hayvanlarını et ihtiyacını gidermek adına bin bir çeşit işkence ile canlı canlı hızarla keserlerken, Cami ve sebillerinde kuşları bile unutmayan merhametiyle hayvan haklarını belleten,

Bugünün sözde medeniyetlerinin! kalbinde ve sadece Türklerden bir anı diye Bosna’nın o güzelim camilerini, kütüphanelerini, sebillerini, imarethanelerini yakıp yıkarlarken Anadolu’daki abidevi Hristiyanlık eserleri; Akdamar kilisesini, Bulgar Demir kilisesini, Rumların Aya Yorgi kilisesini ve daha nicelerini yeniden restore ederek tarih ve medeniyet hamiliği nasıl yapılır örnekleriyle sergileyen atalarımıza ve memleketimize boynumuzun borcudur sahip çıkmak.

Kimsenin kural ihdas etmesine gerek var mı?

Kısacası doğamız, canlı dostlarımız, sırdaş tarihimiz bizlerden biraz daha anlayış ve kutlu emanet Anadolu’ muz ,Trakya’ mız bizlerden yufka dokunuşlar bekliyor ve şöyle sesleniyor emanetçilerine:

Gör, nasıl yeniden yaratılırım,

Namuslu, genç ellerinle.

Kızlarım,

Oğullarım var gelecekte,

Her biri vazgeçilmez cihan parçası.

Kaç bin yıllık hasretimin koncası,

Gözlerinden,

Gözlerinizden öperim.

Bir umudum var o da sizde,

Anlıyor musunuz?

İnadına temiz ol, inadına merhametli, inadına sahip çık eserlerine Anadolu’m..

En içten saygılarımla..