Dört bir yanı buram buram tarih kokan ve Roma, Bizans ve Osmanlıyı başşehir olarak yüzyıllarca sırtında taşıyan İstanbul, tarihi, tadına doyum olmaz coğrafyası ve doğal güzellikleriyle ademoğlunu kendine çeker.

Napolyon’un “Eğer dünya bir tek ülke olsaydı başkenti şüphesiz İstanbul olurdu” diye tanımladığı İstanbul; -Üç kıtanın geçiş noktası olması münasebetiyle jeostratejik konumda bir şehirdir. -Kıtalararası bir ulaştırma şehridir.

-Camileriyle, kiliseleriyle, havralarıyla Tüm büyük inançlara kucak açan bir gönül bahçesidir. -Yalılarıyla, kasırlarıyla, saraylarıyla bir kültür ve medeniyet şehridir.

-Hamamlarıyla, şadırvanlarıyla, sebilleriyle bir ab-ı hayat çeşmesi, bir su medeniyetidir.

-Dünyada en çok kadın elinin değdiği eserleri barındıran bir sanat ve estetik sokağıdır.

-Ispanaklı böreğinden, elbasan tavasına, çiğ böreğinden, gulaşına, zeytinyağlısından, kabak tatlısına koca impatorlukların seçkin mutfağıdır.

-Tarih boyunca büyük savaşlara ve afetlere maruz kalmış bir yetimdir İstanbul.

-“Ne zaman gömüldüm bu topraklara Okunmuyor alnımın yazısı” dedirten cinste bir kültür yozlaşmasının uğrak durağıdır İstanbul.

-Yuşa tepesiyle, Çamlıca tepesiyle, Aydos tepesiyle, İcadiye tepesiyle nam-ı diğer yedi tepeli kenttir koca şehir.

-Konstantiniyye, İslambol, Dersaadet, Dergah-ı Mualla ne derseniz aynı adrese çıkan çıkmazdır İstanbul.

-“ Bu şehr-i Stanbul ki, bi misli behadır Bir sengine yekpare, acem mülkü fedadır.

Bir gevheri yekpare iki bahr arasında Hurşid-i cihantab ile tartılsa sezadır.” diye yakaran Nedimin’den,

Yahya Kemali’ne, her semti için beyit yazan sevdalısı Fennisin’den, manayı ille İstanbul’da arayan Necip Fazıl’ına kadar tüm şairlerin sevgilisidir bu kadim şehir. Medeniyet beşiği bu yaşlı kentin en güzel koylarını ve ormanlarını barındıran ve boğazı kucaklayan Boğaziçi bölgesi Bizans döneminde bakirken Osmanlıyla beraber kasırlarıyla, saraylarıyla, konaklarıyla bir yaşam alanına, bahçe ve korularıyla bir peyzaj harikasına, köyleriyle organik tarım sahasına, sayfiye yerleriyle de bir eğlence ve dinlenme alanına dönüşmüştür. Neler mi görülmeli bu aziz şehirde?

Rumeli yakasına geçerseniz:

-Sultan Abdülmecid Han tarafından 1845’te yaptırılan ve asıl adı Mecidiye köprüsü olan Galata köprüsünü, Azapkapı ile Unkapanı arasında 1837 yılında Sultan 2.Mahmud’un emriyle yaptırılan ve asıl adı Mahmudiye köprüsü olan Unkapanı köprüsünü, İstanbul’un ilk yangın gözetleme kulesi olan ve 1750 tarihinde yaptırılan Bayezid kulesini, Gümrük emininin de yaşadığı ve her sokağı ile eşsiz Eminönü’nü, Yapımı yılan hikayesine dönen ve en son 4.Murad’ın annesi Valide Turhan Sultan döneminde tamamlanan Yeni cami nam-ı diğer Valide Sultan Camii’ni,

1348 yılında Cenevizliler tarafından Galata surlarına ek olarak yapılan ve Hezarfen Ahmet’inde 70 m lik kulesinden Üsküdar’a kanat açtığı Galata kulesi’ni, 715-717 yıllarında Aynı zamanda İstanbul’u kuşatan İslam ordularına da yedi yıl ev sahipliği yapan ve birçok sahabenin medfun olduğu Karaköy’ü, 3.Murad’ın kendine yaptığı latifeyi bile kendine emir sayıp “Hükümdarları Allah(c.c) söyletir” beyanıyla tarih olan Türk denizcisi Kılıç Ali Paşanın kendi adını taşıyan leb-i derya Kılıç Ali Paşa camii’ni, 2.Abdulhamid’in 25.culüs yılı nedeniyle yaptırılan Dolmabahçe’deki saat kulesini, Deprem’e en fazla dayanıklık gösteren Beşiktaş Sinan Paşa camiin’den, hemen karşısında bulunan ihtişamlı Dolmabahçe sarayını, Sultan Abdullaziz’in Aziziye camini yaptırmak için vakıf tutmak adına yaptırmaya başlayıp 2.Abdulhamid’in tamamladığı ve Osmanlı’nın ilk toplu konutları olan evlerin bulunduğu Akaretleri, Çırağan sarayını, Denizcilerin İstanbul’u koruduğuna inanç gösterdiği dört büyük zattan olan Yahya efendi’nin kabri’ni, Ortaköy’ü, Sultan Abdülmecid’in göz bebekleri küçük ve büyük Mecidiye camileri’ni, Fatih ve Bayezid’in emanetleri olan hisarları, “Eylemekten o mehin şahsı firakiyle savaş Gözlerimde Kuruçeşme gibi hiç kalmadı yaş” dizeleriyle malum Kuruçeşme adasına, bebeği’ne, emirganı’na, Arnavutköyü’ne , Ayasofyası’na, Sultanahmet’ine, Beyazıt’ına kadar her yere zaman ayırmaya çalışın.

Anadolu yakasında ise; Genel kanaate göre Ceneviz kalesi olarak bilinen ve İstanbulda’ki en büyük iç avluya sahip kale olan Yoros kalesin’den, İstanbul’un en ulvi mekanların’dan sayılan ve peygamber olduğu öngörülen Hz Yuşa’nın da medfun olduğu Yuşa tepesine, Mısır Hidivi Abbas Hilmi Paşa’nın yaptırdığı Hidiv kasrın’dan, 1857 yapımlı ve Ermeni hassa mimarı Kirkor Balyan’ın oğlu Nikogos Balyan’ın eseri olan Küçüksu Kasrı’na, Yahya Kemal ve Pierre Loti’nin derin sohbetlerine ve Franzsı prensesi Eugenie’nin istirahati’ne ev sahipliği yapmış Osmanlı sadrazamlarından Mehmet Emin Paşa’nın meşhur Kıbrıslı yalısın’dan, Kandilli’ye,

Beykoz’a, Göksu’ya, Anadolu kavağı’na, Vaniköy’e Çengelköy’e, Beylerbeyi sarayı’na, Kuleli’ye, Fethi Paşa korusu’na, “Bir ulu rüyayı görenler şehri” Üsküdar’a daha neler neler! İstanbul anlatılamaz! ilmek ilmek hissedilir ve yaşanır. İstanbul Karadeniz’in kuymağı gibidir çeker çeker getiremezsin, çıkmaz bir sokak gibidir kaybolur gidersin, Arnavutların Pırasalı böreği gibidir hiç bitmesin istersin.

“İstanbul; “Yedi Tepe”,yedi veren bir gül gibi, İstanbul; Rabbimizden bizlere ödül gibi, İstanbul seninleyim; bakma bana el gibi; Sinan gelsin yeniden, taş taş örsün İstanbul Dünyanın yorgun gözü, nurdan şehir görsün İstanbul…

Sağlık ve afiyetle kalınız…