İstisnası azdır, hep rastlarız… Ortadoğu'nun bölgesel ilişkilerine dair fikir beyanlarının klasik giriş cümlelerinden biridir; "değişen gelişmeler ve dönüşen dengeler ışığında…"

Ne çok yanılıyoruz halbuki. Ortadoğu'daki temel politikalar gerçekten dönüşüyor mu? Yüz yıl önce hakim devletler tarafından benimsenen stratejilerden gerçekten vaz mı geçildi de, sürekli her aktöre yeni bir rol biçmeye çalışıyoruz? Yeni Ortadoğu dedikleri, Acemi ile Arabı ile Yahudisi ile Hristiyanı ile ve hatta Türk'ü ile aynı Ortadoğu. Bir tek farkla; dönemler bir, devirler bir. Çöl ile vaha, hadim ile zorba aynı devirde karşılaşmış sadece. Hak ve hakikat için her gün kurban olmaya hazır İsmaillerin, kuyularda umut bekleyen Yusufların Ortadoğusu ile ateşten dağlar yığan Nemrut'un, genç yaşlı çoluk çocuk demeyerek katliam üstüne katliam yapan Haçlıların Ortadoğusu bir arada. Peki değişen? Gerçekten çok az.

Amin Maalouf'un yıllar önce kaleme aldığı "Arap Halklarının Gözünden Haçlı Seferleri" belki de günümüz Ortadoğusunda ne olup bittiğini anlamamızı sağlayan eserlerin başında gelir. Ve aslında hiç bir şeyin değişmediğini suratımıza acı acı çarparken coğrafyanın 1000 yıla yakın bir süre Türkler tarafından nasıl güven ve istikrar içerisinde yöneltildiğinin de ipuçlarını vermektedir. İrili ufaklı Arap emirlikleri ve beyliklerinin Kudüs'ün düşüşünden çıkaramadıkları dersi ve "bana dokunmayan haçlı bin yaşasın" ilkesi ile kendilerine düşman gördükleri yerel unsurlara karşı haçlılar ile ittifak kurmalarını anlatır. Sonrası malum… Tolunoğulları ve Akşit bakiyesini devralan Memlüklüler, Büyük Selçuklular, Osmanlılar ve Kaçarlar… Ta ki, Birinci Dünya Savaşına kadar Ortadoğunun altın dönemi yaşandı adeta. Sykes-Picot bölüştürmeleri ve Balfour Deklerasyonu namı hesabına yapılan onca zulmü ise bugün daha hala yaralarını kapatamadığımız pek çok felaketin başlangıcı oldu. .

Peki, bugün değişen bir şey var mı gerçekten? Şöyle bir zihin haritamızı yoklarsak mezhep ayrıştırıcılığı içerisinde debelenen Suudi yönetimi, Suudi Arabistan'ın tek lafına bakacak olan emirlikler, kendi ufak ama güvenli kalesini korumaktan başka düşüncesi olmayan Ürdün ve dünyanın en demokratik(!) darbesi ile övünen Mısır ne yapmaktadır? Kendilerince kendi haklarını gasp ettiğini söylediği İsrail ve Amerika Birleşik Devletleri ile yakınlaşmadan öte harita taksimine girişen bu devletler Müslümanların kutsal beldeleri hakkında hangi şart ve koşulda pazarlıklara girişmektedirler? İşte son günlerin "değişmeyen gelişmelerinden" olan Yüzyılın Antlaşması, bizlere

Maalouf'un eserine ek bir bölüm yazmamıza vesile olacak gibi: "Arapların Elinden Haçlı Seferleri"…

Maalesef devlet idaresi tamamen körleşmiş bu rejimler günümüzde İslam'ın ikbal ve namusunu tehlike düşürecek faaliyetlere girişmişlerdir. Toplumların geneline baktığımızda ise durum tam tersi istikamettedir.. Filistin'de bulunan Araplar her geçen gün azalan ümitleri ile sivil gösteriler düzenleseler de maalesef kurşun çığlığı bastırmaktadır. Mısır, Ürdün Arap Yarımadası, Körfez, Suriye, Irak ve İran ve dahi Mağrib boyunca uzanan Arap beldeleri Kudüs'ün ve Ortadoğu'nun sancısını içlerinde hissederken ABD'nin demir pençeleri ile üstlerine kazımaya çalıştığı barış(!) planlarını ise idarecileri yüzünden sadece seyredebilmektedirler.

Yüzyılın anlaşması şüphesiz ki, Britanya'nın Ortadoğu'ya armağan(!) ettiği 1917'deki kaosun ABD tarafından 2018 güncellemesi niteliğindedir. Mısır, Ürdün, Suudi Arabistan'ın İsrail ile gerçekleştirmesi ön görülen tepeden inme antlaşma Ortadoğu barışı için Filistin'i konu alsa da hiç bir Filistinliyi etkin bir unsur olarak ele almamaktadır. Mescid-i Aksa.'nın kutsaliyetinin muhafazası ise çareyi artık bu beldeleri terk etmek olarak gören devletlerin insafına bırakılmak istenmektedir.

Kudüs ve Batı Şeria'daki bir çok hakkından vazgeçmesi dayatılan İslam dünyası, buralarda kurulacak İsrail kontrolünde bir muhtariyete razı edilmek istenmekte Gazze'deki çaresiz halk Sina'ya göçe teşvik edilmekte ve vatanlarından koparılan dört milyon Filistinli mülteci için dönüş hakkına izin verilmemektedir. İşte maalesef Müslüman'ın Müslüman'a reva gördüğü bundan ötesi değildir.

Peki böylesine kuşatılmışken İslam'ın en mübarek beldeleri, Tağutlar var iken Davutlar yok mudur? Şüphesiz ki; Selahaddinler, Kılıç Arslanlar, Sultan Baybarslar, Yavuz Sultan Selimler de vardır elbet. Onların şu an İslam'a hizmet için yaktığı bir tek kandil bile kıymetli iken yapılan onca çaba da Allah nasip ederse bir başka yazımızın konusu olsun. İşte bu şer hesaplarına karşı duran bir Türkiye var ki, yukarıda kendi kardeşlerini kuyuya atmaya niyetli devletlere rağmen kuyuya ip uzatır. İsmail'in boynunu kurtarmak için inen koç da olur, Kudüs surlarına vuran koç başı da. Yoksa neden bugünlerde Ürdün, Suudi Arabistan ve Mısır istihbaratları İsrail'i "Türkler, Doğu Kudüs'te güçleniyor. Arap halkının desteği onlarla " diye uyarsın ki?

Bunları ve Müslümanların Türkçe'ye olan ilgilerinden bile ürkenleri de haftaya anlatalım. Ortadoğu gazetesinde, Ortadoğu ile başlayan hikayemizin devam etmesi ümidi ile tüm kıymetli, okuyucularımızı saygı ve muhabbet ile selamlarım.

"Dünya atının nalları altında ezildi

Kaç Haçlı sefer göğsüne çarpınca kesildi"